FAUNA
Jeleniedź
Olbrzymia, rasowa mieszanka w większej mierze przejęła cechy wyglądu niedźwiedzia, jednak mimo swoich rozmiarów, są one niebywale szybkie i zwinne. To zmora rolników, depcząca ich uprawy, która mieszka u stóp gór, jednak przemieszcza się po wyspie regularnie i w mgnieniu oka. Walka z nim jest ciężka, żeby nie powiedzieć, że niemożliwa. Trzeba wykazać się nie lada odwagą i znajomością walki, aby go skrzywdzić. Jest niewidomy, co sprawia, że ciche przemknięcie może pozostać przez niego niezauważone, jednakże trzeba mieć na uwadze jego wyczulone zmysły. Działa instynktownie, nie ma zdolności logicznego myślenia i analizowania sytuacji, a utrata rogów jest jednoznaczna z jego cierpieniem, a następnie, w długim okresie czasu, ze śmiercią. Działa w pojedynkę, jest wrogo nastawiony i do innych stworzeń, i do mieszkańców wyspy oraz walczy o dominację z przedstawicielami tej samej rasy, co on.
Wilcierń
Konfrontacja ze zmutowanym wilkiem nie może skończyć się dobrze. Tym bardziej, jeśli ten ukrywa się w zielonej trawie, z pozoru przyjaznej i porośniętej kwiatami, łąki. Trudno poznać, w którym miejscu czyha. Raczej przesuwa się bezszelestnie, sunąc po ziemi, a jego ruch maskuje wiatr poruszający trawą. Osoby poruszające się po bezkresnych łąkach najczęściej nie patrzą się pod nogi, co w tym wypadku okazuje się kluczowe. Potwór zabija szybko i bezszelestnie, nie pozostawiając po sobie ani kropli krwi, ani swojej, ani ofiary. Zjada ją razem z kośćmi. Zdarza się, że wychodzi do lasu na polowanie, kiedy głoduje przez dłuższy czas, jednak takie spotkanie wiąże się z pewną walką - co innego, niż przebywając na łące.
Smoczyradło
Dzięki potężnym skrzydłom z łatwością może unieść się wysoko w powietrze mimo swojego ogromnego cielska pokrytego kolcami i pierzem. Rozpiętość jego skrzydeł sięga trzech metrów, a długość wraz z ogonem - siedem. Nie ma wątpliwości, że walka z nim jest trudna, jeśli znajdujesz się na odkrytym terenie głównie dlatego, że ten w większości atakuje z powietrza. Jego czułym punktem jest ogon, gdyż podczas zranienia traci równowagę oraz, rzecz jasna, skrzydła, których uraz pozbawia go umiejętności latania. W jednym gnieździe znajdują się zwykle maksymalnie trzy, a zakładają je tylko i wyłącznie na szczytach gór. Naruszenie gniazda jest czymś, czego nie odpuszczają. Powoduje to w nich chęć zemsty i nieopisaną wściekłość, którą przelewają na całą osadę, a nie winowajcę.
Mchelnik
Wycieczki do lasu są o tyle trudne, o ile każdy krok może okazać się zgubny. Pomijając najróżniejsze pułapki, dziury w ziemi i stoki, głównym zagrożeniem jest właśnie stworzenie idealnie wpasowujące się w teren. I nie, nie jest to kameleon. Sporych rozmiarów, pokryty mchem i lianami, z twardą skórą imitującą ostre kamienie. Większość dnia spędza na koczowaniu na ofiarę, a kiedy ją złapie, zaciąga do jaskini, a następnie się pożywia. Walczy tylko wtedy, kiedy się go zaatakuje, nie goni swojej ofiary oraz nie wchodzi do wody. Mimo wszystko, jego pazury są ostre jak brzytwa, z czego robi bardzo duży pożytek. Raczej powolny, jednak w swoich działaniach bardzo skuteczny. Często obecność jednego równoznaczna jest z obecnością kilku innych w promieniu kilkudziesięciu metrów. Pomimo, że polują razem, nie dzielą się ofiarą, a raczej o nią walcząc, wyrywając ją sobie wzajemnie ze szponów, przez co śmierć ich ofiary najczęściej bywa tragiczna na wskutek rozerwania.
Skurwysyn
Porośnięty, świński grzbiet umożliwia skuteczne ukrycie się w gąszczu roślin, a dodatkowo żerowanie. Za pomocą otworów gębowych, których nie można nazwać ani ustami, ani pyskiem, pobierany jest pokarm - od najmniejszych owadów po większe ptaki. Stworzenie bardzo często gości w nocy, w wiosce, wyjadając uprawy, grzebiąc w śmieciach oraz, rzecz jasna, krzywdząc innych. Ma trzy pary nóg, które umożliwiają jej szybki bieg, rozmnaża się zadziwiająco często, dając dużo potomstwa, przez co z dnia na dzień staje się coraz większym zagrożeniem dla osady. Jest w stanie wyczuć świeżą krew z odległości kilometra oraz podążać nią aż do znalezienia źródła zapachu. Zaczyna się posilać od brzucha - rozrywa go, wyrywając narządy, nie zabija od razu.
Postrach
Połączenie niesamowitej siły, mocnej skóry wyposażonej w smocze łuski i kociej zwinności. jaką posiada pantera, stworzyło przeciwnika praktycznie niemożliwego do pokonania. Potrafi wzbić się do trzech metrów nad ziemią, analizować ruchy przeciwnika i wyciągać wnioski na miarę swojego gatunku. Ma cztery silne kończyny, ale umie ustać także na dwóch, posługuje się głównie słuchem, który jest bardzo wyczulony. Zranienie skrzydła powoduje połowiczne odebranie stworzeniu sprawności i ułatwia jego zabicie, chociaż po zadaniu ciosu potwór jest dużo bardziej wściekły, zawzięty i skory do zemsty. Goni swoją ofiarę dopóki jej nie zabije, nie odpuszcza nawet ranny, a krzywdzi dla rozrywki, a nie dla zdobycia pokarmu - nie tyka ludzkiego mięsa, chyba że umiera z głodu i nie jest w stanie zdobyć innego jedzenia.
Cerberak
Potwór przypominający dwugłowego wilka jest pełen otwartych, gnijących ran, w których nierzadko można zauważyć mnóstwo pasożytów. Odór z rozkładających się, zwisających ścięgien i wnętrzności odczuwalny jest ze znacznej odległości, co daje potencjalnej ofierze chwilę przewagi i możliwości ucieczki. Szansa na przeżycie lub wykaraskanie się z sytuacji graniczy z cudem, kiedy stanie się z nim oko w oko. Żadne nowe rany nie są w stanie sprawić mu bólu, a jedynie celowanie sztyletem w te stare. Długie języki wystające z obu głów otoczone są ostrymi zębami, których wbicie w ciało sprawia mnóstwo bólu i zadaje ciężko gojące się rany. Zamieszkuje głównie jaskinie i ich okolice, choć zapuszcza się także do opuszczonych budynków, a także w pobliżu nieuczęszczanej granicy osady.
Padliniarz
Krąży pogłoska, że są to pierwsze próby stworzenia harpii z człowieka i sępa, lecz mutacja nie postąpiła w poprawny sposób, na skutek czego stworzenie to zatraciło człowieczeństwo, stając się pokracznym ptaszyskiem, które jedynie skrzywioną, garbatą sylwetką może mieć coś wspólnego z ludźmi. Na jesień i zimę obrasta grubym pierzem, z kolei wczesną wiosną zaczyna je gubić w natychmiastowym tempie, toteż latem ich cielska, poza skrzydłami, ogonem i dolnymi kończynami, są nagie. Żyje w terenach górzystych, karmiąc się jedynie padliną, nigdy jednak nie atakuje, cierpliwie czeka, aż jego ofiara sama zdechnie. Osobników padliniarzy jest niewiele, na całej wyspie występuje ich zaledwie kilkanaście, a i ich okres lęgowy jest silnie zaburzony, zwykle zaledwie kilku samicom udaje się znieść jajo z potomstwem, padliniarze nie są jednak dobrymi opiekunami, dlatego zwykle o rok przybywa tylko o jednego lub dwa osobniki.
Galorka
W okresie lata, wiosny i wczesnej jesieni jest prawie niemożliwa do zobaczenia, dzięki dobrze maskującemu wachlarzowi barw w odcieniach zieleni, brązów i żółci. Poza skrzydłami, całe jej ciało pokrywa przyjemny w dotyku puszek. Pomimo ptasich cech, nie jest ona zdolna do lotu, za to błyskawicznie przemieszcza się, przeskakując między gałęziami, skrzydeł używając jedynie do utrzymania balansu w powietrzu. Na pierwszy rzut oka to urocze, nieszkodliwe i płochliwe stworzonko łączące w sobie cechy galago i sikorki, bywają jednak utrapieniem dla mieszkańców wyspy, którzy uprawiają rolę lub hodują drzewa w sadach, żywi się bowiem ziarnami i owocami, toteż chętnie korzysta z dobrodziejstw człowieka. Ponieważ jest to jeden z najliczniej występujących na wyspie gatunków, przy sprzyjających do lęgu warunkach, mogą stać się prawdziwą plagą. Galorka żyje przeważnie w rodzinnym stadzie w lasach, snując wysoko na drzewach gniazda. Jest bardzo łatwa do oswojenia, gdyż wystarczy wybudować jej karmnik dla ptaków.
Podwodny smok
W rzeczywistości nic wspólnego, poza jaszczurczymi korzeniami, ze smokiem nie ma, otrzymał tak dumną nazwę ze względu na wykształconą w podobny sposób głowę i smukłą budowę ciała z długim ogonem obsypanym rządem ostrych kolców. Osiąga nawet do ośmiu metrów długości. Pod wodą porusza z ogromną prędkością. Zamieszkuje dna głębokich i rozległych zbiorników słodkowodnych, na czas polowania jednak, czyli przeważnie rano i wieczorem, wypływa wyżej, nierzadko aż na powierzchnię. Żywi się mniejszymi rybami, mimo wszystko zaleca się ostrożność, może również zaatakować człowieka; na lądzie jest nieco mniej zwinny, lecz nie mniej niebezpieczny.
Modliszeń
Biada temu, kto trafi na rój, a ta paskudna gnida gniazda potrafi zbudować niemalże wszędzie – od lasów i pól, przez obszary skaliste i bagienne, aż po ludzkie domy; osiedlają się tam, gdzie da się zdobyć pożywienie – polują przeważnie na mniejsze owady, albo używają z roślin i owoców. Są znacznie większe od szerszeni, mają dwie pary wąskich i silnych skrzydeł, które utrzymują w ruchu przez większość życia, otrzymały bowiem tylko jedną parę odnóży chwytnych. Gruby i długi odwłok zakończony jest żądłem, za pomocą którego osobnik modliszenia aplikuje silny jad. U osoby użądlonej w ciągu kilku następnych godzin zaczynają pojawiać się duszności, gorączka i halucynacje, a w przypadku użądlenia kilku osobników naraz występuje wysokie ryzyko śmierci. Największa liczba modliszeni pojawia się wiosną i latem.
Wrzask
Koszmar rybaków i postrach wśród syren. Słonowodna bestia zamieszkująca głębiny mórz otaczających wyspę, lecz często w poszukiwaniu jedzenia wypływa wyżej. Jej nazwa wzięła się od przerażających dźwięków o wysokiej częstotliwości, za pomocą których ogłusza i dezorientuje swoją ofiarę. Największe osobniki sięgają nawet trzydziestu metrów długości, wszystko to za sprawą długiego, smukłego ogona zakończonego kolcem jadowym, stosowanego przez drapieżnika to paraliżowania ofiary. Nie posiada oczu, lecz jest silnie czuły na drgania fal dźwiękowych. Żywi się przeważnie mniejszymi rybami, w akcie desperacji jednak potrafi zaatakować o wiele większe zwierzęta od siebie i nierzadko osiąga sukces. Łączą się w stada liczące od dwóch do czterech osobników. Prawdopodobnie wrzaski są najczęstszą przyczyną śmierci uciekinierów próbujących wydostać się z wyspy drogą morską.
*Zwierzęta do oswojenia:*
Jelon
CENA: 15PD
Oswojony przez: Melody
Jelon
to krzyżówka konia z jeleniem, który podobnie jak te zwierzęta, jest
roślinożerny. Zamieszkują głównie opuszczony las, a jeżeli natknie się
na nie gdzieś dalej, oznaczać to może, że zbłądziły. Są rzadkim
gatunkiem i na wyspie jest ich zaledwie kilka, przez co ciężko na nie
natrafić. Są z reguły spokojne, ale bardzo nieufne i płochliwe. Są
bardzo szlachetne, a kiedy się je oswoi można mieć pewność, że pozostaną
wierne jak najdłużej. Są pomocne i uczuciowe.
Lema
CENA: 13PD
Lwiątka ze skrzydłami i niektórymi
detalami ćmy. Zwierzęta te są wielkości młodego lwa i zostają już w tej
formie do końca. Mają możliwość latania, ale ich skrzydła są na tyle
słabe, że nie mogą unieść więcej niż sam ciężar Lemy. Ich występowanie
jest bardziej pospolite. Zasiedlają głównie główne obrzeża wyspy i
Spokojny strumień. Są całkiem przyjaźnie nastawione do ludzi, gorzej do
innych zwierząt. Lubią być rozpieszczane i wymagają dużo opieki.
Sowórka
CENA: 13PD
Mały ptasznik powstały z połączenia wiewiórki i wróbla. Jest bardzo
często spotykana i można znaleźć ją dosłownie wszędzie, gdzie są drzewa i
gęstsze krzewy. Jest bardzo szybka i zwinna, przez co momentami ciężko
ją zauważyć. Jest płochliwa, ale przyjazna i łatwa do oswojenia.
Slogrys
CENA: 20PD
Slogrys to połączenie słonia oraz tygrysa, ale wielkością bliższy jest tygrysa. Zamieszkuje góry Ungcy, a czasami można je spotkać na obrzeżach wyspy. Są dosyć agresywne i silne, a zbliżenie się do nich choć trochę, może źle się skończyć. Są rzadko spotykane, gdyż na wyspie żyje ich raptem garstka. Same w sobie są dosyć leniwe i powolne. Nie trzymają się w stadach. Są na tyle dumne i samowystarczalne, że żyją z dala od jakichkolwiek żywych stworzeń.
Anzaur
CENA: 16PD
Anzaury wyglądem przypominają dorosłe antylopy. Jest ich na wyspie sporo i zawsze trzymają się w stadzie. Są niezmiernie zwinne i szybkie, ale na ich nieszczęście wcale nie strachliwe. Obojętna im jest czyjaś obecność, co skazuje je na ofiary, na które łatwo można zapolować. Można znaleźć je wszędzie, ale najczęściej przebywają przy Spokojnym Strumieniu i na polach uprawnych, gdzie uwielbiają wyjadać plony. Z charakteru są dosyć przyjazne i spokojne, ale ciężko je do czegokolwiek zmusić.
Pumatoperz
CENA: 19PD
Pumatoperze to pumy ze skrzydłami nietoperza. Wielkością przerastają
nawet przeciętną pumę i są dwa razy od niej groźniejsze. Bezwzględni
drapieżnicy zamieszkujący Śpiący kanion i Opuszczony las. Są dosyć
często spotykane, ale gdy się na nie natknie, sytuacja może potoczyć się
nieprzyjemnie. Zwierzęta, które cały czas są głodne i polują na
dosłownie wszystko, co się rusza. Nie znają wobec swojej ofiary litości,
a żeby je oswoić trzeba mieć niesamowicie wyjątkowe podejście. Nie są
bezuczuciowe, da się do nich dotrzeć, ale ciężko tego dokonać. Gdy nie
polują, po prostu latają lub przeważnie chowają się w koronach drzew i
przesypiają całe dnie. Polują najczęściej po zmroku, znienacka i
niezapowiedzianie.
Motyzan
CENA: 19PD
Motyzan to motylopodobne coś tyle, że mniej urocze. Zewnętrzna strona
ich skrzydeł pokryta jest kolczastym pancerzem, a w otworach gębowych
znajdują się ostre kły. Mają możliwość plucia jadem, który pokrywa
również wewnętrzną stronę ich skrzydeł. Jad wywołuje silne swędzenie i
pozostawia piekące bąble i wysypkę. Zamieszkują każdy zakątek wyspy i są
niczym szkodniki. Żyją beztrosko wyrządzając innym krzywdy i wszystko
im obojętne. Lepiej jest na nie uważać, no chyba, że chce się mieć za
towarzysza trującego motyla.
Niedźow
CENA: 18PD
Zwierzę powstałe w wyniku połączenia niedźwiedzia oraz sowy. Zamieszkuje
opuszczony las oraz lasy iglaste u podnóża gór Ungcy. Prowadzi samotny
tryb życia. Zwierzę te jest niebezpieczne a jego nastawienie do innych
osobników zamieszkujących wyspę jest agresywne. Dzięki wielkiej sile
niedźwiedzia oraz mądrości sowy, staje się on ciężkim do pokonania
przeciwnikiem. Oswojenie Niedźwowa graniczy z cudem, dlatego też rzadko
spotyka się go jako towarzysza, najlepiej będzie dla wszystkich, jeżeli
zostawi się go samemu sobie.
Pancodra
CENA: 17PD
Zwierzę z gatunku Pancernikowatych, powstałe wskutek złączenia wydry
oraz pancernika. Spotykane na terenach górzystych oraz pokrytych gęstą
roślinnością, jest ono przyjazne w stosunku do ludzi. Oswojenie Pancodry
jest bardzo proste, wystarczy odrobina empatii, czułych słówek,
pieszczot oraz przekąsek, aby zwierzę niemal w całości przekonało się do
człowieka. Mistrz pływania, w obliczu zagrożenia zwija się w kulę,
pokrytą mocnym pancerzem. Przez ów pancerz Pancodra jest częstym celem
kłusowników.
Warąż
CENA: 18PD
Gad, wyglądem nieco przypominający warana. Groźny i agresywny,
wyposażony jest w kły jadowe oraz ostre, z łatwością rwące skórę szpony.
Jego jad powoduje paraliż, co ułatwia mu zaatakowanie i pożarcie
ofiary. Mimo tego jego oswojenie to bułka z masłem. Gad jest niezwykle
łasy na świeże mięso, którym łatwo jest wykupić jego zaufanie.
Zamieszkuje Ukryty Kanion oraz góry Ungcy. Dobry towarzysz w
polowaniach, niekoniecznie efektywny w walce.
Tygran
CENA: 19PD
Oswojony przez: Aven
Ssak, wygenerowany z połączenia tygrysa z pawianem. Ten mięsożerny
drapieżnik żyje na wyspie jedynie w kilku egzemplarzach, jest również
samotnikiem, gdyż jest on agresywnie nastawiony nawet do osobników
własnej rasy. Wielkością dorównuje koniowi, co potencjalnemu
właścicielowi umożliwiałoby ujeżdżanie tego monstrum. Oswojenie tego
bydlęcia wymaga czasu, lecz jest do wykonania, przyszły właściciel musi
mieć jednak w zanadrzu wiele cierpliwości oraz odwagi. Po przywiązaniu
staje się potulny, jednak nie traci na swoim ostrym temperamencie.
Dziwnym zjawiskiem jest, że nie krzywdzi płci żeńskiej z gatunku
ludzkiego.
Rijaw (Ridżo)
CENA: 16PD
Stworzenie to powstało w wyniku połączenia pawia z dzikim kotem –
rysiem. Jego wspaniała niebieska sierść, w połączeniu z hipnotyzującymi
piórami, tworzy zwierzę idealne dla miłośników dziwactwa oraz sztuki.
Ten bystry drapieżnik jest zwinny, a dzięki swojemu nienaturalnemu
umaszczeniu oraz pióropuszu skutecznie odstrasza inne drapieżniki.
Oswojenie tej piękności jest utrudnione ze względu na jej strach przed
ludźmi oraz wielką nieśmiałość. Żyje w stadach liczących do czterech
osobników. Spotykany najczęściej na łąkach oraz piaszczystych brzegach
wyspy, jak również w okolicy pól uprawnych.
Sowrys
CENA: 18PD
Niech nie zmylą Cię ogromne skrzydła tego zwierzęcia. Zwykle nie są w
stanie unieść cielska wielkości tygrysa, przez co służą głównie do
delikatnego wzlatywania, szybowania, jak również odstraszania
drapieżników (Rozpiętość skrzydeł tego ssaka wynosi 8m. Gdy zwierzę
zatrzepocze nimi, ich wielkość zazwyczaj odstrasza inne, agresywnie
nastawione osobniki). Te niezwykłe stworzenie z inteligencją sowy, oraz
sprytem i zręcznością dzikiego kota to idealny egzemplarz na kompana.
Spokojne, niegroźne stworzenie bardzo łatwo jest oswoić, głównie dzięki
jego ufności do ludzi. Jeżeli szukasz wiernego i mądrego przyjaciela,
Sowrys jest idealnym materiałem.
Gryfeniks
Stworzenie to zrodziło się z popiołów z wulkanu, którego na próżno
szukać na tej wyspie. Było pierwszą oraz jednocześnie ostatnią próbą
zmieszania legendarnych stworzeń rodem z mitologii i pradawnych podań, a
mianowicie gryfa z feniksem przez stacjonujących poza głównym
laboratorium, badaczy. Ku zdziwieniu tamtejszych naukowców moc istoty
okazała się na tyle potężna, że samodzielnie stworzyła sobie drogę
ucieczki prosto na dobrze znany nam przeklęty ląd. Isztar, bo tak
nazwała go jego właścicielka po oswojeniu, posiada moc przekształcania
się w żywe płomienie bez względu na to, czy stoi na lądzie czy jest
wysoko pośród chmur. Osiąga on w powietrzu ogromne prędkości, potrafiąc
bez trudu wykonywać skomplikowane manewry dzięki swojej niezwykłej
zwinności. Znacznie gorzej jest przy zbiornikach wodnych lub na samej
ziemi, wtedy znacznie traci na swojej charyzmie, a także nie jest już
tak samo szybki. Chlust wody w oczy może go nawet tymczasowo oślepić.
Jego szpony są długości ludzkich palców, dzięki nim chwyta swoje
zdobycze w locie, a także może wspinać się po górach czy drzewach.
Rozpiętość skrzydeł wynosi łącznie sześć metrów. Wysokość w kłębie to
dwa i pół metra, więc bliższe spotkanie z dziobem może skończyć się
utratą ręki, którą mógłby przepołowić na pół lub całkiem rozerwać
ludzkie wnętrzności. Ma swój "hiszpański temperament" oraz humory, więc
nie należy go ignorować ani z nim igrać. Posiada tendencje do robienia
zemsty oraz złośliwości, a do tego jest cholernie pamiętliwy, więc jeśli
ktoś nadepnie mu na ogon, to odda z podwójną siłą. Słucha się tylko i
wyłącznie Venti. Posiada nieco lżejsze podejście do samic, bez względu
na gatunek. Co do samców, jest bardzo podejrzliwy oraz terytorialny,
raczej nie pozwala im się zbliżać ani tym bardziej dosiadać.
FLORA
Błękitniec
Roślina, która wygląda niezwykle atrakcyjnie, dla większości wydaje się być idealnym źródłem do pozyskania niebieskiego barwnika, jednak w rzeczywistości każdy jej dotyk powoduje bolesne, rozległe rany. Są to dotkliwe poparzenia z każdą chwilą zwiększające swój obszar. Potrafią być zakaźne, ale nie jest to zasadą. Występuje dosłownie wszędzie - może rosnąć na szczycie zaśnieżonej góry, w środku osady, na bagnie, przy jeziorze, czy łące. W wilgotnych, ciepłych warunkach rozrasta się wzdłuż i wszerz, osiągając do metra wysokości. Jej kora jest o dziwo miękka, a nasadę pnia otaczają niebiesko - fioletowe liście, czyli jedyny lek, który leczą poparzenia zadane przez płatki kwiatu.
Kolczak
Duża, kolczasta roślina swoim wyglądem łudząco przypominająca wielkiego grzyba jest przepełniona jadem. Skaleczenie o jej chropowatą, kującą powierzchnię powoduje wpuszczenie zakaźnego płynu do ciała ofiary. Jej skutki nie są widocznie od razu. Po kilku dniach skóra robi się żółtawa, z wyraźnie zaznaczonymi niebieskimi żyłami. Trucizna atakuje narządy, zaczynając od wątroby, a jeśli na tym etapie nie poda się odpowiedniego antidotum, poraniona osoba umrze w przeciągu kolejnych kilku dni na wskutek zakażenia całego ciała. Występuje głównie w lasach, gdzie nie ma dostępu do światła, a w mroku delikatnie błyszczy.
Bagiennik
Roślina przypominająca zmutowane muchołówki spoza wyspy, tyle że niezliczoną ilość razy większe i o wiele bardziej groźne. Są wiecznie głodne, nie gardzą pokarmem i jedzą wszystko - od zwierząt, przez zmutowanych, po inne rośliny. Na dnie gęby tkwią rozkładające się szczątki poprzednich ofiar. Wystarczy zbliżyć się na odległość zaledwie metra, aby cię schwytała i zamknęła szczelnie za zębami. Ofiara tkwi w środku, nieco zmiażdżona, ale wciąż przy życiu, a kwasy zawarte w roślinie parzą jej skórę. Umiera dopiero wtedy, kiedy ta zacznie proces trawienia. Można ją spotkać najczęściej na bagnach, o ile te mają dostęp do światła słonecznego. Potrzebuje dużo wody i wilgoci, aby żyć i prawidłowo funkcjonować, dlatego susze jej nie sprzyjają.
Grzybiarz
Istnieją tylko trzy egzemplarze umiejscowione kolejno przy Śpiącym Kanionie, Złudniczych Alejach i na plaży Barley’a. Mimo, że drzewo prezentuje się całkiem dobrze i zachęca do przejścia pod nim, bywa to mocno zgubne dla tych, którzy się na to odważą. Nawet w dzień, przy słonecznym świetle drzewo bije od siebie wszelkimi kolorami różu. Na koronie drzewa, który wygląda bardziej jak kapelusz, rosną cenne grzyby, których pozyskanie jest niezwykle trudne przez odchodzące od pnia kończyny - dwie, długie „ręce”. Chwytają ofiarę, ściskając je w pięści, ewentualnie wyrzucają na odległość kilkunastu metrów, broniąc grzybów, które go porastają.
Pieśniarz
Głęboko w lesie otaczającym Zalane Bagna zarejestrowano obecność kilkunastu takich drzew, nie ma pewności, czy są tworem naukowców, czy pojawiły się na wyspie naturalnie, czy ewoluowały z innych roślin. Ich urokliwa nazwa wzięła się z opowieści mieszkańców wyspy, w których nijako podczas nowiu drzewo to miało wydawać dźwięki przypominające raz dzwoneczki, raz śpiew kobiety, a jeszcze innym razem flet. Później stwierdzono jednak, że to sprawka kwitnących tuż przy korzeniach kwiatów, które drzewo wydaje na świat raz w miesiącu niezależnie od pory roku – zawsze podczas nowiu. Uwalniane wtedy pyłki miały wywoływać halucynacje słuchowe u osób, które w tamtym czasie przebywały w pobliżu drzew. Kwiaty te są niezwykle cenne, mają bardzo uniwersalne właściwości lecznicze.
Żebrak
Najczęściej występujące w Opuszczonym Lesie rośliny o kształcie ludzkich kręgosłupów i żeber. Są mięsożerne; za pomocą jasnoczerwonych pręcików emanujących łagodnym światłem wabią owady, które siadając na łodydze, stają się ofiarą wydzielanego przez nią lepkiego kwasu, a następnie wokół owijają się liście, zamykając owada w pułapce i zaczynają trawić zdobyty pokarm. Niezwykle cennym fragmentem rośliny są pręciki, osadzony na nich pyłek odpowiedzialny za światło, ma silnie odkażające właściwości i może okazać się zbawienny przy czyszczeniu ran i ich ochronie przed zakażeniem.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz